หน้าส่วนตัว
ตะวันลอย คล้อยต่ำ ใกล้ค่ำแล้ว
ก่อนเคยแว่ว กังวาล เสียงหวานใส
มีทุกข์สุข ถามทวง ด้วยห่วงใย
กำลังใจ ให้กัน ทุกวันมา
สอนให้เดิน ทางดี มีความหมาย
รู้สบาย เราก็ พอหรรษา
หากป่วยไข้ ติดตาม ถามหยูกยา
มินำพา หาหมอ พอบรรเทา
เปี่ยมด้วยรัก และศรัทธา มากค่ายิ่ง
หลากหลายสิ่ง มุ่งมอบ ปลอบยามเหงา
สุขอยู่ใน โลกของ เพียงสองเรา
มินานเนา กาลเปลี่ยน
1360
1
0
