Prayad
ดอกโสนบานแย้มแซมทุ่งกว้างหลุดลอยคว้างกลางบึงบึ่งถึงไหนโสนเอยดอกน้อยเจ้าลอยไกลพร้อมหัวใจดวงหนึ่งรำพึงครวญเคยประดับริมคลองคะนองรักกลับถูกผลักรักช้ำสุดกำสรวลเคยนิยมชมทุ่งฟุ้งอบอวลกลับแปรปรวนเหินห่างรักหมางเมินไม่มีใครแลเหลียวดูเปลี่ยวนักโสนน้อยน่ารักดูชักเขินมิยอมมองสบตาก้มหน้าเดินช่างนานเนิ่นวันหนึ่งดั่งถึงปีจะหาใครที่ไหนมีใจรักกับซากหักในมโนโสนนี่หลงคำหวานบานแย้มแกล้มวจีสมฤดีจรจากด้วยยากจนโสนอย่าร่ำร้องให้หมองเศร้าเขาชมเจ้านอกนัดคราขัดสนสลัดทิ้งดอกนั้นช่างมันยลเก็บกมลซื่อสัตย์เทียมทัดทรวงดอกโสนบานแย้มแกมขยาดบุปผชาติอย่าหม่นมีคนหวงถนอมช่อห่อกลิ่นถวิลควงรักมิลวงห่วงบ้างชายข้างบึง(๑๔ มีนาคม ๒๕๓๐)
2708
3
1
หน้าส่วนตัว
