เป็นเพียงผลไม้.........ในพนา หาใช่มากราคา...........ค่าน้อย หล่นร่วงลงพสุธา........ เฉาเหี่ยว ช่อมะไฟพุ่มย้อย.........เหว่ว้าดวงใจ ไร้ใครแล เกิดกายในพนา ดูไร้ค่าสง่าศรี ล่วงบนปฐพี มิเคยมีใครสนใจ ทุเรียนเงาะมังคุด คือที่สุดผลไม้ อ้อยตาลนั่นไง ฉ่ำหทัยคราวลิ้มลอง ทั้งลำไยลิ้นจี่ ราคาดีคนคอยจ้อง ทางใต้มีลองกอง ใครก็ปองปรารถนา ฉันแค่ช่อมะไฟ อยู่พงไพรดูไร้ค่า ร่วงลงพสุธา ใครมองมาพากันเมิน
2532
24
0
หน้าส่วนตัว
