ทอดสายตา ดูดาว คราวฟ้าใส เหม่อออกไป ในทะเล ที่บางแสน หวนคิดถึง เมื่อครั้ง ยังมีแฟน เคยมาเดิน เกี่ยวแขน ชมทะเล แม้ความรัก สองเรา ขาดสะบั้น สายสัมพันธ์ เธอฉัน กลับหันเห ใจของฉัน เคยผวน และรวนเร จึงมานั่ง ชมทะเล เพียงผู้เดียว ฟ้าเอ๋ยฟ้า ไยดล ให้คนจาก จำต้องพราก จริงแท้ ไม่แลเหลียว ต้องร่ำร้อง กี่หน อยู่คนเดียว ต้องเปล่าเปลี่ยว กี่ครั้ง ยังอาวรณ์ นั่งดูดาว คราวหล่น บนท้องฟ้า อนิจจา รักดับ กลับมาสอน เธอจากไป ไยต้อง ร้องอาวรณ์ ควรเก็บรัก แสนอ้อน ก่อนลากัน ผมจึงจะเก็บรักไว้มิให้หลุดลอย
1793
8
0
หน้าส่วนตัว
