ถวิล ทองสว่างรัตน์ ประวัติผู้ไทย และชาวไทยเมืองเรณูนคร
ครันว่า....ยินคำเว้าขมในในอย่าฟ่าวจ่ม ลางเทื่อขมขี่เพี้ยภายหน้าหากสิดี บ่ฮู้อย่าฟ้าวติเตียนเว้าผักกะเดาว่าขมเฝื่อน ได้กินกับลาบก้อยสิหลงย้องว่าดีซื่อว่าแนวเด็กน้อยตากอกอความคิดม่อ ได้ ก ข ข้อหล้อ ความเว้าอยู่ดาวซื่อว่าแนวความเว้าของคนมันเกินง่าย ได้ทั้งหงายแลขว่ำความเว้าบ่อยู่ความเขาฮักเขาก็ย้องเขาซังเขาก็ว่า คือดั่งบักเขือเม้าเหมาเฒ่าเห่าแต่เขาครันเอาฌอ็ดดีแล้วเขาสิซังก็ตามซ่าง ครันเฮาเฮ็ดแม่นแล้วสิหยันหย้อก็ซ่างเขาเขาสิพากันท้วงทั้งเมืองก็บ่เหยี่ยง เขาสิติทั่วค่ายขายหน่ากะบ่อายบุญมีได้เป็นนายให้เขาเพิ่ง คันแม่นบุญบ่พร้อมแสนสิดิ้นก็เปล่าดายคันคอยแ
3545
4
0
หน้าส่วนตัว
