น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
โลกกลม-กลม
ความขื่นขมไม่เคยหายไปไหน
ถ้าอยู่ใต้ดินคงไม่มีอากาศหายใจ
จึงต้องเผชิญหน้าทุกครั้งไปเพราะไร้หนทาง
อารมณ์วูบหนึ่ง
เปลี่ยนคนๆนึงได้ไร้สิ่งใดกีดขวาง
พอตอนนี้นึกย้อนภาพกลับไปก็ไม่เลือนลาง
ความทรงจำที่ไม่เคยจาง ยิ่งทำให้อ้างว้างทุกที
เพลงที่เคยว่าเพราะ
ทำไมไม่เหมาะกับเวลานี้
อะไรที่เคยฝัน เคยเป็นเงา ตอนนี้ไม่เหลือรากเหง้าจากสิ่งดี
เพลงสุดโปรดที่ฟังเป็นปี แต่ตอนนี้ไม่มีความหมายอะไร
ใจที่แข็งแกร่ง
แต่ตอนนี้ไม่รู้จะเอาแรงมาจากไหน
ถึงแม้จะลืมตาก็ใช่ว่าจะยังมีลมหายใจ
ไม่ว่าจะไปที่ใด ก็มีแต่วิญญาณไป ใช่ตัวเรา
วันผ่านไปแต่ละวัน
เหมือนว่าฉันนั้นโง่เขลา
ไร้คนสนใจ ไม่เห็น
3079
6
0
หน้าส่วนตัว
