มารยา
...๐ ครานั้นซึ่งเหมือนนิรันดร์นี้
ฤๅจะมีวันจางไห้ให้ห่างหาย
เป็นครั้ง-คราที่เวียนไล้ลอบเฉียดกราย
ราวจะหมายคล้ายจะย้ำให้คำนึง
เป็นครั้ง-คราที่อาจเสมือนจะเลือนแล้ว
เป็นครั้ง-คราที่ไร้แววเงานั้นคนฝันถึง
เป็นครั้ง-คราเพียงเดียวดายที่ตราตรึง
เป็นครั้ง-คราที่อีกคนหนึ่งไม่ซึ้งเลย
ครั้งหนึ่ง-ครานั้นจึงลาญนัก
เป็นครั้งแรกคราตระหนักสิ่งเร้นเผย
เป็นครั้งความคราครวญคร่ำที่พลั้งเอย
เป็นครั้งเฉลยคราเฉลียวในค่าใจ
ครั้งหนึ่งถึงจะเป็นเพียงครั้งแรก
ครานั้นถึงจะแปลกกว่าคราไหน
ครั้งนั้นจึงเป็นคราที่จารนัย
ครานี้ใจจึงได้...สิ้นทะนงฯ...