ยากให้รู้ความนัย ที่สื่อผ่านจากใจเท่านั้น อยากบอกเหลือเกินว่าผูกพัน แต่ทำได้แค่ระบายมันกับปากกา ปริปากบอกไม่ได้ กลัวเธอไม่มีใจกลับมาหา จะทำไงก็คงได้แต่เสียน้ำตา สู้อุบใจไว้ดีกว่า...รอเวลาละกัน พร้อมเมื่อไหร่จะไม่รอช้า จะบอกรักผ่านสายตาแทนปากกาอย่างวันนั้น จะบอกว่าทั้งใจ หวั่นไหว ผูกพัน ยังไงก็รับไว้ละกันนะคนดี อย่าทิ้งมันเลยสงสารเหอะ เดี๋ยวหัวใจจะหกเลอะเทอะเป็นเต้าหู้ยี้ ปล่อยให้มันเป็นไปตามใจมันซะที เผื่อดอกไม้ในใจคนดี..... ..จะเบ่งบานเหมือนคนทางนี้....สักวัน