แมวคราว
กระสุนยิง..อย่างจัง..ข้างหลังแฟลต
นกเซแซ่ด...กลิ้งตลบ..จบสังขาร
ร่างสังเวย..กระสุนใคร..คนใจมาร
ส่อสันดาน..หยาบช้า..น่าละอาย
เคยเปล่งเสียง..เริงร่า..ประสาสัตว์
กระสุนซัด..ร่วงไป..น่าใจหาย
นิจจาเจ้า..หนอนก..มาตกตาย..
คนยิ้มพราย...ได้ประลอง..ความคล่องมือ
เจ้านกเคย..เกาะนิ่ง..กิ่งมะขาม
เจื้อยแจ้วตาม..หมู่ไม้..ด้วยใสซื่อ
ไม่นึกเป็น...เป้าให้..ใครฝึกปรือ
เพราะนั่นคือ...ความหยาบ.ในคราบคน
มองซากนก..อกแห้ง..แล้งในจิต
เจ้าทำผิด..สิ่งใด..ให้ฉงน
หรือผีห่า..ซาตาน..เข้าดาลดล
สำคัญตน..เหนือกว่าสัตว์..ขัดลูกตา
แต่กับสัตว์...เดรัจฉาน..ยังพาลได้
กับคนไซร้...หากเขม่น..คงเข่นฆ่า
ศีลธรรมเ