ท่องเมฆา
คือลิ่มที่ตอกย้ำอย่างซ้ำซาก
เกิดแล้วยากเลือนกลบลบความหมอง
เมื่อยุติไม่ต้องธรรมตามครรลอง
เสียงเรียกร้องย่อมระงมทั่วแผ่นดิน
ความเป็นธรรมตามใบสั่งคือพลั้งพลาด
แผลลึกบาดยิ่งตอกย้ำคำติฉิน
ฤา อยากให้แผ่นดินเดือดเลือดไหลริน
รอยราคินจารึกไว้ในพสุธา
ยุติธรรมเกิดจากใจใช่กระดาษ
ถือเปรื่องปราดหลบจริงสิ่งกังขา
แม้จะยกโวหารย้ำพร่ำพรรณา
คนธรรมดาย่อมตระหนักประจักษ์ใจ
แหละ! แผ่นดินย่อมแยกแตกเป็นสอง
คือสิ่งปองคือสิ่งฝันนั่นใช่ไหม
ต่างสุดขั้วหรือคือประชาธิปไตย
ผลัดเป็นใหญ่ผลัดจองล้างตามทางเดิน
เมื่ออำนาจและฉ้อฉลคือบรรทัด
ราษฎร์ข้องขัดชั่วหยิ่งยิ่งหงส์เหิน
เจ้าสูงส่งข้าต
2636
6
0
หน้าส่วนตัว
