กะเรกะร่อน
ฉันเดินทางอยู่ระหว่างยุคสมัย
ลมหายใจมีราคาไว้ค้าขาย
เศษกระดาษล้ำค่ากว่าความตาย
ที่ซึ่งค่าแห่งความหมายนิยามทุน
ฉันเดินทางกลางหมอกแห่งพลบค่ำ
มีแสงนำหรืออำพราง ? ว้างวุ่น
เมื่อยกเท้าก็เหยียบย่างบนร่างพรุน
พะเนินซากผู้สิ้นบุญ ไร้ทุนนิยาม
กลางหน้าผาก ตีตรา "อิสราภาพ"
ประณตมือก้มกราบ ลงเบื้องต่ำ
เกิดมาเพื่อเป็นเพียงผู้ถูกกระทำ
หายใจเพื่อตอกย้ำ "ความไม่มี"
ฉันยืนอยู่บนทางของซากศพ
อยู่ระหว่าง-สมัยพลบ- ยุคกดขี่
บนช่องว่างระหว่าง "ความไม่พอดี"
ปรารถนาเดียวของ "ทีนี่" - "มี" ไม่(เคย)พอ
คนเดินทางไต่ฟ้ามหาสมุทร
หวังก้าวรุดเรื่อยไปที่ไหนหนอ ?
ว่างเปล่าแม้กลางปล้องไผ่ในกกก
829
0
0
หน้าส่วนตัว
