ม้าก้านกล้วย
เหม่อมองอย่างหมองหม่นต้นยางใหญ่
เมื่อลมไล่หมุนวนจนปั่นป่วน
เด็ดลูกรักจากขั้วช่างยั่วยวน
ลูกยางทวนลมท่องละล่องแล้ง
จึงจากต้นแม่ไปไม่คืนกลับ
ละล่องลับนับนานผ่านระแหง
ละลิ่วลอยลมโหมตระโบมแรง
ไปตกแห้งระกำใดก็ไม่รู้
แม้ยางโทนต้นนั้นยังมั่นคง
แม้ลูกหลงลาไปไกลเกินกู่
ยางคงร่ำโรยระอาน่าเอ็นดู
ลูกไม่อยู่ใกล้แม่แม้ลูกเดียว
ไม่เป็นแม่ไม่สะทกหัวอกแม่
ปล่อยให้แก่กุดไปไร้แลเหลียว
ลูกทะโมนโจนทะยานงานเป็นเกลียว
แม่หนึ่งเดียวจากไปไม่อาทร
มันลืมสายสัมพันธ์วันมันเยาว์
ลืมเมื่อยามโง่เขลาใครเล่าสอน
ลืมเนื้อเพลงวัดโบสถ์โอดอาวรณ์
ลืมเปลไกวกล่อมนอนตอนนิทรา
เหม่อมองอย่างหมองหม่นต้นยางเดี่ยว
หนังก็
2753
0
0
หน้าส่วนตัว
