มณีจันทร์
ถ้าหากฉันคุกเขาเว้าวอนเธอ
ฉันจะเก้อเพ้ออยู่ผู้เดียวไหม
หากต้องข้ามมหาสมุทรสุดกว้างไกล
จะดั้นด้นฝ่าไปให้ถึงเธอ
แม้เขาสูงสุดหล้ามาขวางกั้น
ใจฉันนั้นมั่นอยู่รู้เสมอ
ทุกคำคืนใจหวนชวนละเมอ
อยากเจอะเจอเธอนั้นทุกวันคืน
ยิ่งกังวลหัวใจยามใกล้ชิด
ใจครุ่นคิดยากนักหักใจฝืน
หากรักเก้อใจเฉาเฝ้ากล้ำกลืน
คงขมขื่นเศร้าเหลือเมื่อจากมา
หากบอกรักออกไปให้ได้รู้
เธอจะอยู่ด้วยไหมใจค้นหา
หรือหันหลังให้กันพลันจากลา
คิดขึ้นมาคราใดใจพรั่งพรึง
เป็นเพราะว่าฉันนั้นมั่นในรัก
จึงสุดหักห้ามใจให้คิดถึง
รักเพียงเธอมากล้นจนตราตรึง
ฝากรักซึ้งหนึ่งนี้ไว้ที่เธอ....