ปริญญา อินทร์อุดม
ปลูกเจ้ามากับมือหรือไม่รักเฝ้าฟูมฟักมาแต่ต้นน้อยจนใหญ่ทุ่มแรงฝันแรงหวังทั้งแรงใจหาปุ๋ยใส่พรวนดินกินน้ำพักน้ำแรงเคยเสียเหงื่อเพื่อเจ้าราวห่าฝนเคยอดทนมิถอยปล่อยดินแห้งเคยซื้อปุ๋ยด้วยเงินตราราคาแพงเพื่อตบแต่งเจ้าใหญ่ให้ร่มเงาเพียงอิงร่มห่มกายพอคลายร้อนนั่งพักผ่อนตากลมใต้ร่มเจ้าแอบภูมิใจว่าคือฝีมือเรามีร่มเทาเงากว้างใหญ่อย่างนี้ไม่นานพวกนกกามาอาศัยมันจัญไรอาจิณกินแล้วขี้จนต้นไม้สวยสง่ามีราคีนกอัปรีย์ทำจนยืนต้นตายแม้สุดแสนอาลัยจำใจตัดเหลือประวัติไม้ใหญ่กับใจสลายอโหสิด้วยน้ำตาที่พร่าพรายให้นกกาทั้งหลายและไม้เอย(ต้นแสลงใจ เป็นชื่อต้นไม้ส่วนใหญ่ในทุ่งแสลงหลวง จังหวัดพิษณุุโลก)