เจือจันทร์
สายลมแรงแกว่งไม้ให้ใบกวัด
เหงาตวัดกวัดใจให้กายหมอง
เงียบสงัดกัดอารมณ์ให้จมกอง
น้ำตานองละอองหลั่งดั่งขาดใจ
เสียงขลุ่ยผิวแผ่วไกลจากชายป่า
เหมือนเห่ช้าอารมณ์ยามลมไหว
คิดถึงแม่เคยเห่กล่อมในอู่ไกว
โอ้แม่จ๋าลูกเหงาใจอยู่ในเมือง
เพลงความหลังหลั่งมาคราอดีต
ช่วงชีวิตเคยผ่านมาห่มผ้าเหลือง
ช่วงเวลาหนึ่งแสงหมดจรดแสงเรือง
ความขุ่นเคืองที่ขุ่นข้นก็พ้นใจ
ผ่านชีวิตเบ็ดเสร็จ21ฝน
ความเป็นคนข่นข้นค้นไม่ไหว
ขอบเขตห้วงจักรวาลอันกว้างไกล
เส้นสุดท้ายสิ้นที่ใจอยากให้มี
มโหรีชีวิตยามจิตดับ
เสียงขานขับบรรเลงเพลงภูตผี
สิ้นตัวกูของกูที่กูมี
ฟังเพลงนี้ให้บันเทิงบนเชิงตะก
หน้าส่วนตัว
1509
4
0
