รติกาลมืดดำขย้ำฟ้า หมู่ดาราพรายพร่ายกระพริบแสง ม่านหมอกคลี่สยายกายเป็นกำแพง น้ำค้างแรงเร่งเหน็บหนาวร้าวอุรา เมื่อราตรีเดินมาหาและทายทัก ลำนำจักขับขานมาก้องทั่วฟ้า หริ่งเรไรบรรเลงเพลงกล่อมวิญญา สู่นิทราใต้ผืนดาวห่มคลุมกาย เมื่อกงล้อกาลเวียนเปลี่ยนหมุนผ่าน รวีเมื่อวันวานที่หลีกหาย คืนสู่ฟ้าชุบชีวีกลับคืนกาย ที่วางวายชั่วครู่คืนกลับคืนมา เพราะนี่คือปรัชญาแห่งชีวิต ถูกลิขิตวาดไว้อย่าอ่อนล้า ทุกดวงจิตว่ายเวียนตามชะตา อยากหลุดพ้นจงค้นหาเส้นทางธรรม....
1461
8
0
หน้าส่วนตัว
