ความคิดถึงส่งไปไร้คนรับ จึงตีกลับกับใจถอยพ่ายแพ้ เขาคงไม่ใยดีจะเหลียวแล ไม่มีแม้แต่ความเป็นเพื่อนกัน ขอเก็บความคิดถึงคืนในอก ไม่หยิบยกส่งไปให้เสียขวัญ ความรักคงต้องขาดออกจากกัน สายสัมพันธ์ฉันเพื่อนก็เลือนราง ฉันมิรู้ฉันผิดอะไรนัก สายใยรักถักร้อยกลับแยกห่าง เหมือนน้ำผึ้งหมดรสจึงจืดจาง เกิดช่องว่างต่างแตกเพิ่มห่างไกล ต้องยอมรับกับสิ่งทำช้ำจิต เมือมิ่งมิตรหนึ่งเดียวเคยใจใส่ เกิดผันแปรเปลี่ยนแปลงลาจากไป คงจะไม่สายนักเพื่อปรับตัว
1128
9
0
หน้าส่วนตัว
