นั่งเขียนด้วยความเฉื่อย คิดเรื่อยเปื่อยไร้จุดหมาย แลเหลียวยังเดียวดาย มีเพียงสายลมพัดโชย แมลงขยับปีก สงบหลีกระงมโปรย โดดเดี่ยวก็ลาโรย สู่อ้อมแขนแห่งโลกา จันทร์ผ่องยังส่องแสง ดาราแฝงระยิบตา บางใบของพฤกษา โบกพลิ้วไหวใต้ราตรี คืนนี้ต่างคืนไหน เปลี่ยวดายไยในวิถี วิเวกท่ามกลางมี ในความว่างมิห่างรอย โครงร่างยังว่างเปล่า ผูกเรื่องราวเฝ้ารอคอย จินตะมาเรียงร้อย ประสบการณ์ผ่านให้ยล เติมแต่งแบ่งความขื่น บ้างหยิบยื่นประโลมชน หวังใดในกมล หรือเพียงค้นพบตัวเอง ..
1699
11
0
หน้าส่วนตัว
