ราวกับเข็มนาฬิกาล้าแรงเคลื่อน ความไหลเลื่อนของเวลาช้าจริงหนอ ทุกนาทีที่ผ่านกับการรอ มันเกินพอให้คล้ายตายทั้งเป็น ยิ่งวันแล้ววันเล่าเฝ้ารอเก้อ ไม่มีเธอแม้เงาให้เราเห็น คนถูกเมินเหินห่างอย่างเลือดเย็น กลืนลำเค็ญแทบคลั่งทั้งน้ำตา ก็หลงรอเธออยู่เธอรู้ไหม รอด้วยใจเจ็บช้ำคร่ำครวญหา หากยังเหลือเยื่อใยให้รีบมา เพื่อบอกว่าจากนี้ไปไม่ต้องรอ
1144
19
0
หน้าส่วนตัว
