ลมหนาวพัดแรง ดอกไม้ร่วงหล่น ใจคนโหดร้าย ไมตรีความรักบอบบาง คราบน้ำตาเพิ่งแห้งจากแรงลม คิดจะเอ่ยคำลา น้ำตาพลันไหลอีก คนจากไปแล้ว ชิงช้ายังแกว่งไกว ใจคนเปลี่ยนไป วันนี้มิใช่วันวาน คิดถึงความหลังแล้วร้องไห้ กลัวผู้คนเห็น รีบเช็ดน้ำตาแสร้งเป็นสุข
216
2
0
หน้าส่วนตัว
