เอื้อมมือไปในความว่างเปล่า ใจเปลี่ยวเหงาช้ำชอกทุกส่วนเสี้ยว สายลมแผ่วพลิ้วโลมไล้เพียงกายเดียว ยืนโดดเดี่ยวอ้างว้างอยู่ลำพัง ไม่มีอะไรในหนทางเบื้องหน้า กาลเวลาลับหายไร้ความหวัง ไม่มีดวงตะวันฉายแสงแห่งพลัง หมองหม่นดังวิปโยคโศกหทัย ก้าวไปในความว่างเปล่า... เพียงรูปเงาคล้อยเคลื่อนสะเทือนไห้ ความโดดเดี่ยวจู่โจมทอดถอนใจ ทางยาวไกลกลับมืดมัวสลัวราง วันนี้ไม่มีมืออุ่นเกาะกุมไว้ ถ้อยห่วงใยมากมายกลายเหินห่าง ไม่มีเธอปรากฎกายแม้ปลายทาง อยู่ท่ามกลางนาทีนี้ที่ไร้เธอ
918
5
0
หน้าส่วนตัว
