จดหมายจากปลายฟ้า เสน่หาเสน่ห์หาย คืนพร่าน่าเสียดาย ฝันสลายตามสายลม ลมเอยยังเลยพัด ลมปากอัดแน่นอกขม พัดใจให้ชื่นชม ร้าง...เหลือข่มใจอาวรณ์ ฝนเอยเคยชื่นฉ่ำ ใครกระทำเจ็บช้ำหลอน ลืมตักเคยพักนอน ไยทิ้งคอนมิย้อนคืน ......... ^_^........ ขอบคุณ...คุณปลายฟ้า...นะคะที่อุตส่าห์มอบกลอนบทนี้ให้มาอ่าน ขอบคุณที่มีความหวังดีให้เสมอมา ในฐานะเพื่อนสนิทมิตรสลาย เอ๊ย สหาย อิอิ ขอบคุณที่มีสิ่งดีๆมอบให้คน คนนี้เสมอมา .........*_^ ..... เฮ้อ .... คุณปลายฟ้า เขียนให้จริงๆ อิอิ ^_^