.....ณ บ้านป่าริมธาร เมืองกาญจน์นี้ เคยเป็นที่พักผ่อนแต่ก่อนเก่า เคยชี้ชวนชมเล่นใต้ร่มเงา เก็บดอกปีปเสียบเอาไว้ให้กัน .....เคยยินเสียงธารไหลใกล้ใกล้บ้าน สนุกสนานเคียงข้างทางน้ำนั่น วิหคไพรร่อนถลาฝ่าไพรวัลย์ ส่งเสียงร้องรับกันอยู่ทั่วไป .....สายลมพัดกิ่งไผ่ใบร่วงหล่น ใจของคนพร่ำเพ้อละเมอไหว เพียงชั่วยามลุ่มหลงกับพงไพร ถึงเวลาจากไปให้คร่ำครวญ .....อีกเมื่อไหร่จะได้กลับไปหา ณ บ้านป่าริมธาร คอยวันหวล คิดถึงความครั้งเก่าคอยเย้ายวน ใจคร่ำครวญเรียกหาบ้านป่าไพร
1228
10
0
หน้าส่วนตัว
