ม้าก้านกล้วย
เธอ รู้ไหม ใจฉันนั้นใจน้อย
เธอให้คอยเช้าค่ำกับคำมั่น
คำสัญญาที่กำลังจะฆ่าฉัน
คำรำพันวันวานพาลถูกลืม
ก่อนเธอลาจากมาหาความจริง
ก่อนทุกสิ่งจะจบลงตรงปลาบปลื้ม
ก่อนบอกกันมั่นใจให้ด่ำดื่ม
ก่อนหยิบยืมคำหวานมาพรรณา
จะจากกันเดี๋ยวเดียวเดี๋ยวก็กลับ
ไม่ลาลับจงรอเพราะโหยหา
จะฝากลมฝากเมฆินทร์ฝากดินฟ้า
ไม่เกินกว่าอึดใจจะใกล้ชิด
แต่แล้วก็ห่างหายกลายห่างเหิน
เหมือนเธอเมินมิกังวลคนสนิท
ที่เคยเอ่ยว่ารักมากฝากชีวิต
ใยไม่คิดว่าคนรอ จะท้อใจ
ลืมแล้วกระมังว่าสัญญามั่น
ลืมคืนวันหยอกเย้าเอาใจใส่
ลืมก้อยเรียวเกี่ยวคล้องสองหัวใจ
ลืมว่าใครถูกทิ้งร้างท่ามกลางฝัน
จมน้ำตากับสัญญาว่าจะกลับ
แล้วลาลับลืมเล