นครา ประไพพงศ์
...........เหมือนบางอย่างหายไป
บางอย่างที่หัวใจฝันใฝ่ถึง
ในห้วงกาลแห่งความเหงาเฝ้ารำพึง
อยู่ในห้วงคำนึงอย่างเดียวดาย
...........หรือเพราะความห่างไกล
จึงรู้สึกเหมือนอะไรจะขาดหาย
เหมือนความผูกพันธ์นั้นมากมาย
แต่กลับไร้ความหมาย...ใดใด
...........ณ ค่ำคืนเหน็บหนาวที่ดาวหม่น
เหม่อมองฟ้าเบื้องบนอย่างหวั่นไหว
เหว่ว้า....อ้างว้าง....จับหัวใจ
เมื่อกระต่ายหายไป....จากเงาจันทร์
.......... หรือกระต่าย....จะลืมหน้าที่
หรือเบื่อหน่ายแหนงหนีหลบหน้าฉัน
หรือไม่มีใจสักนิด....คิดถึงกัน
หรือว่าอยู่บนนั้นทุกข์อันใด
.........เป็นห่วงน่ะกระต่ายเจ้า
หายหน้าไปจะเงียบเหงา.....บ้างไหม
โปรดรับร
1182
0
0
หน้าส่วนตัว
