ไม่มีอีกแล้วคืนวัน ที่เราเคยผูกพันกันเหมือนก่อน คำหนึ่งคำ เธอพูดมาอย่างตัดรอน ยังคงแอบซ่อน ในน้ำตา หนึ่งคำจบ หนึ่งคนเจ็บ ยังไหวหวั่น หนึ่งคำรัก...หนึ่งคนผูกพันกลับไร้ค่า หนึ่งคนร้อง หนึ่งคนไหน เช็ดน้ำตา หนึ่งคนอ่อนล้า หนึ่งความปวดปร่า...กร่อนใจ ค่ำคืนหนึ่ง คนหนึ่งฝัน ถึงวันเก่า ค่ำคืนเหงา ลมหนาว ทำร้องไห้ คืนที่ขาด คนหนึ่ง แสนยาวไกล คงไม่มีคืนไหน ที่เธอจะมาอยู่ใกล้กันเหมือนเดิม