ลูกเรียกแม่แต่น้อย นานมา เรียกเมื่อไรปรีดา ยิ่งไซร้ เสียงขานอิ่มอุรา รึงจิต คลายทุกข์ปลุกชีพให้ แช่มชื้นชีวี ลูกเรียนดีเด่นด้วย ดวงหทัย แม่นา แม่ทุ่มเทใจ ทอดให้ เหน็ดเหนื่อยหนักปานไร ฤๅหน่าย ขอเทิดคุณแม่ไว้ ตราบม้วยมรณัง เสียงแม่ยังก้องติด ตรึงฤดี ลูกเฮย เสียงเสนาะเพราะมนินทรีย์ สะอาดแท้ บริสุทธิ์ดุจรัชนี สาดสว่าง ไร้เร่เสแสร้งแม้ แต่น้อยนิดเดียว ยามเปลี่ยวลูกนึกน้อม ในกม