เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย
แลดูเดือนเคลื่อนคล้อยในนที
ส่องรังสีศรีผ่องแผ้วสดใส
ในธารามีจันทราล่องลอยใน
อีกฟ้าไกลยังมีไขกระจ่างตา
อีกดาราล่องลอยมาบรรจบ
ดั่งนัดพบสหายเก่าเคยกู่หา
ขยับเคลื่อนเกลื่อนฟ้าดาษดา
บนทางฟ้ากลางนภาร่วมมาเยือน
มองตัวเราอยู่เปลี่ยวเปล่าวิญญา
ไร้เงาหมาเงาแมวอยู่เป็นเพื่อน
มีเพียงเงาตัวเราทอดบนเรือน
ให้ย้ำเตือนคนที่เคยเป็นดั่งเงา
กี่เดือนแล้วที่พี่นั้นจากลา
ไปคบหากับแม่หญิงคนใหม่เขา
ลืมรังรักลืมเมียเคยแนบเนา
ลืมคนเฝ้าฟูกฟักรักดวงใจ
ความคิดถึงบอกไปคงไม่ถึง
เพราะใจตรึงติดอยู่กับสาวไหน
ได้เพียงแต่ฝากลมพัดพาไป
กระซิบให้ดัวยดวงใจที่ภักดี
แลดูเดือนเคลื่อนลับกลีบเมฆา
ปร่าใจหนาโฉ
1043
19
0
หน้าส่วนตัว
