ผู้หญิงช่างฝัน
ปลายขอบฟ้าสิ้นสุดลงที่ตรงไหน
โลกของเราก็ห่างไกลกันเสมอ
ฟ้ากว้างใหญ่เกินกว่ามาเจอะเจอ
ได้แต่ฝันละเมอไปวันวัน
คุณคือสิ่งสวยงามยามได้มอง
แต่จับต้องสัมผัสได้แค่ในฝัน
ปรารถนาชิดใกล้กลับไกลกัน
สายสัมพันธ์ดูแล้วช่างแผ่วบาง
คุณมีใครรายล้อมห้อมชีวิต
จึงไม่คิดถึงคนนี้ที่ไกลห่าง
อาจมีเพียงเยื่อไยดีที่เลือนราง
ไว้เติมสร้างความเอมอิ่มริมหัวใจ
นี่คือสุขทุกข์ปนระคนโศก
อยากดึงโลกระหว่างเราเข้ามาใกล้
สูดกลิ่นหอมจากลมอุ่นคุณหายใจ
อิ่มอกไอคราวซุกพรอดกับกอดคุณ
แต่คงเป็นความหวานไหวที่ไร้หวัง
ขอบฟ้ายังสูงเกินปลอบให้ดินอุ่น
ไม่มีหวังเดินเข้าไปถึงใจคุณ
แรงบาปบุญกั้นขวางเราห่างกัน
ตาค
1376
9
0
หน้าส่วนตัว
