ละอองน้ำ
สายน้ำพัดไหล
ระรอกริ้วพริ้วไหวกับหมอกจางจาง
พื้นน้ำใสกระจ่าง
เล่นกับหมอกบางบางที่ล่องลอย
ห่างเหมือนใกล้
แม้น้ำไม่อาจเอื้อมขึ้นไปแม้สักน้อย
แต่ไอหมอกยังคงลอย
สัมผัสกันค่อยค่อยอย่างบางเบา
สายน้ำ-สายหมอกจาง
เราไม่ได้พบกันในวันว่างของความเหงา
ความเหมือน-ความต่าง
เราพบกันตรงกลางในทางของเรา
ความคุ้นเคยที่นับเข้า...ยังคงมีให้เราเช่นกัน
ท้องฟ้ากว้างไกล
ยินเธอกระซิบว่าหวั่นไหวและเหงา...อย่างนั้น
สายน้ำก็เช่นกัน
มีเรื่องราวปะปนอยู่ในนั้น...ตั้งมากมาย
บางทีเธอเหน็บหนาว
ฉันอยู่ห่าง...แต่มองเรื่องราว...รู้สึกได้
บางทีฉันเก็บเกี่ยวเรื่องราว...อย่างเปล่าดาย
หน้าส่วนตัว
1647
3
0
