น้ำตามากมายหลั่งไหลพลั่งพลู ไม่รู้ลืมหูไม่รู้ลืมตา อาบมาสองแก้มมือกำอุรา เจ็บปวดหนักหนามาจากในทรวง ไหลมาทุกคืนทนฝึนกอดหมอน หมอนเปียกปอนด้วยคราบน้ำตา ไร้คนปลอบใจหรือมาห่วงหา มาเช็ดน้ำตาได้แต่ทำใจ น้ำตาเริ่มลดเริ่มน้อยลงไป ภายในจิตใจเริ่มเย็นชินชา จนหยดสุดท้ายที่ไหลออกมา ความรักนั้นหนาแล้วแต่บุญกรรม
2132
3
0
หน้าส่วนตัว
