แท้ที่จริงเราต้องอยู่ได้โดยลำพังเสมอๆ ด้วยไม่เคยพบเจอใครที่เหมือนเราไปทุกสิ่ง ไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของเราอย่างแท้จริง ไม่มีใครหยุดนิ่งอยู่กับเราได้ตลอดกาล บางคราอยากมีใครห่วงใยเราบ้างสักคน บางหนอยากมีคนร่วมนับวันเวลาที่ผันผ่าน บางครั้งอยากระบายความว้าวุ่นทรมาน บางทีเมื่อต้องการกลับไม่พบพานผู้ใด เพียงเพื่อจะหลบหนีความเดียวดาย อาจกลับกลายเป็นการเอาแต่ใจไปได้ ให้เวลาทั้งหมดแก่เรา..คงไม่มีใคร จะเศร้า จะเหงา อย่างไรคงต้องปลอบใจตัวเอง
3429
2
0
หน้าส่วนตัว
