แก้วประเสริฐ
** เดียวดาย **
สายลมแผ่วพลิ้วชื่นระรื่นล้วน
นกร้องชวนขับขานประสานเสียง
สำเนียงแว่วแจ้วหวานซาบซ่านเคียง
เคล้าโลมเรียงหฤหรรษ์ยากพรรณนา
หวนรำพึงถึงนุชแสนสุดคิด
ฝากใจจิตคิดถึงรำพึงหา
ขอบฟ้าไศลกั้นไว้ยากได้มา
สะท้อนอุราพาไปสุดให้ครวญ
แสนคำนึงถึงเสียงเฝ้าเรียงร้อย
หวานหยดย้อยถ้อยวจีไม่มีสรวล
ดุจนกน้อยคอยรักคล้ายจักชวน
เฝ้ารัญจวนหวนหายามคลาไคล
มองขอบฟ้าคราใดสุดให้หวิว
ระริกพลิ้วปลิวกวัดจะมัดไฉน
สิ่งระรื่นชื่นจิตยามคิดไป
ถูกหวั่นไหวก่อนเก่าเข้าเฝ้าครอง
เหลือสายลมบ่มไว้กับใจนึก
ที่ผลึกตรึกปลงแล้วบ่งสนอง
ดุจสายใยพันผูกกับหูกจำลอง
ส่งเข้า
หน้าส่วนตัว
1511
23
0
