ฉันเขียนเรื่องนี้ กับฉากสายฝนหลงฤดูพรมพร่าง ตกต้องแตะพื้นน้ำในสระสวนขวัญ สวนจินตนาการ ที่ฉันมาฝากใจฝากร่างทายทัก พักใจทุกโมงยามที่เหงาเศร้าดายเดียว เป็นฉากสายฝน สายฝัน ที่หม่นเศร้า เทาทึมรอบทิศทาง มีไม้งาม รายรอบระบัดใบ..ไหวเอนรับหยาดละอองฝน ชะล้างหม่นมัวให้เขียวสด สดสะพรั่งใสสะอ้านทันตา.... ฉันเงยหน้าแหงนรับหยาดฝนพรมพรำ ให้ชะล้างหมองหม่นของ ร่างและใจฉันเฉกเช่นกัน ในวันนี้.. ในร้าวฤดี... คิดถึงบทเพลงเพลงหนึ่ง จนเผลอร้องออกมาท่อนหนึ่งด้วยซึ้งซ่านและรา
1287
6
0
หน้าส่วนตัว
