มารแมงมุม
แสงตะวันเพลาเช้าปลุกเราตื่น
ให้พลิกฟื้นจากนิทราคราหลับไหล
ยินเสียงสั่งจากในตัวเสียงหัวใจ
ก้าวต่อไปสู้ต่อไปไร้มืดมน
มีคำถามตามติดครุ่นคิดอยู่
การต่อสู้คืออะไรให้ฉงน
สู้ชีวิตสู้งานสู้ทานทน
ในวังวนคลื่นชีวิตติดตามมา
ไร้คนเรียงเคียงข้างช่างว้าเหว่
ลงทะเลมาคนเดียวเปลี่ยวนักหนา
มองหาฝั่งเวิ้งว้างช่างไกลตา
คลื่นลมพาเซซวนป่วนอารมณ์
ตะวันแดงดวงเดิมเริ่มแผดกล้า
เราก็ล้า
.เงียบเหงาเศร้าใจข่ม
พอตะวันลาลับดับดวงจม
เราก็ห่มแสงเดือนเป็นเพื่อนดาว
เป็นเช่นนี้ผันผ่านมานานนัก
เกินจะหัก
หวั่นไหว
หัวใจสาว
ในความนิ่งยังเจ็บปวดและรวดร้าว
คืนและวันยืดยาวหนาวใจนัก
แต่ก็ยังต่อสู้..รู้เข้
1586
6
0
หน้าส่วนตัว
