ฝนหล่นลงรดใจเกือบไข้แล้ว ไร้วี่แววคนรักจริงไม่ทิ้งฉัน ฝนบาดตรงขั้วชีวิตเกินคิดทัน กลับหลังหันเขามีใหม่ใจแทบพัง ขอถามฝนเคยจะสะเทือนไหม เมื่อเห็นใครแทบตายจบปลายหวัง นอนกลางสายฝนพรำหมายกำบัง เพื่อฉุดรั้งบางคนพ้นแผลใจ สิ้นหนทางทุกอย่างมีที่รักแท้ คนเปลี่ยนแปรฝนหรือเกี่ยวเหนี่ยวจิตให้ จากวันนี้ต้องจำนนจนหมดใคร สิ่งทำได้ยอมเปียกฝนอยู่คนเดียว