วนัสนันท์
จะมีใครต้องการเจ้าผ้าห่ม
หากมิต้องสายลมแล้วกายหนาว
มีคุณค่าจริงแท้แค่บางคราว
แล้วเลื่อนลอยดุจเดือนดาว...ในเงาจันทร์
ฉันไม่ต่างกับมันสักเท่าไร
ผ้าห่มใจสร้างอุ่นไอยามคับขัน
มิเคยมีวันใดได้ประชัน
กับตะวันแห่งใจเขา...ไม่เคยมี
แม้บอกไป ไม่เป็นไรหรอกที่รัก
มีที่พักสมัครใจให้ตรงนี้
สุขกับเขา..เหงากลับมานะคนดี
เอ่ยวจีวาจาว่าจากใจ
แต่บางคราบางเวลาพาเศร้าจิต
นี่ตัวฉันมีสิทธิเพียงเท่าไหน
ตัวสำรอง คนตรงกลาง หรืออย่างไร
มีคุณค่าทางจิตใจแค่ไหนเชียว
ดั่งผ้าห่มกลางดวงไฟคืนไม่หนาว
อยู่ลำพังนั่งเหงาเขาไม่เหลียว
ได้เพียงรอ รอไป ดวยใจเดียว
มิอาจเหนี่ยวรั้งใจใครได้นาน
2045
16
0
หน้าส่วนตัว
