บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
จำได้ไหมในคำที่ถามเอ่ย
เหมือนคุ้นเคยอยู่นะถ้าจะถาม
แต่ห่างกันนานปีมิติดตาม
อาจถึงยามลืมบ้างในบางที
คนแก่แล้วแก่ต่อก็คงรู้
จะยังอยู่อย่างไรมิใช่ที่
อยากจะอยู่อย่างเก่าเท่าที่มี
แต่เวลานาทีสิพาไป
อยากจะหยุดเวลาปลายฟ้ากว้าง
อยู่ระหว่างความฝันอันสดใส
ยังเข้มแข็งแกร่งกล้ากายาใจ
มิทันไรเปลี่ยนผันตามวันคืน
แม้ความจำกำหนดบทวิถี
ก็ยังมีเลือนลางยั้งยื้อฝืน
แต่มิอาจรั้งไว้ให้หยัดยืน
ทุกเช้าตื่นเติมแต่แก่ชรา
ขอโทษทีที่เลือนเพื่อนไปบ้าง
บนก้าวย่างต่างกันฝันใฝ่หา
เนิ่นนานนับเดือนปีที่จากลา
กว่าจะมาพบกันจนฉันลืม!
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๗ พฤษภาคม ๒๕๕๒
828
2
0
หน้าส่วนตัว
