-
หว่านแม่ไว้กลางดินถิ่นต่ำต้อย
ตั้งตาคอยด้วยแล้งแสลงหนาว
ซบอยู่ในคืนค่ำอันย่ำยาว
หลายวันเช้าแว่วเสียงกู่ดุเหว่าชรา
รอร้อยหน่อต้นข้าวคืนดาวดับ
มาบอกเล่าความลับกับอุษา
ถึงราวเรื่องเทพเทพีที่บูชา
นายเหนือหัวชาวนามารดาเรา
ถ้าเสี่ยงดวงลงดินแล้วสิ้นพันธุ์
กลัวมิ่งขวัญแม่ข้าวจะร้าวเหงา
หวังพิรุณโรยสายคลายบรรเทา
สู่รากดินถิ่นเก่าเหง้าภราดา
เพียงวิมานสักหลังในวังรวง
กลางเนินทรวงเรือนข้าวราวภูผา
จะไกวยอดลิบลิบทิพย์ท้องนา
เป็นวิมานเหล่าเทวาแลเทพี
คราวบวงสรวงยากเข็ญลำเค็ญยุค
แม่โพสพปลอบปลุกอย่าลุกหนี
นิศากาลห่มฟ้าดาราวดี
แค่มุ้งม่านราตรีที่ขึงตึง
ตื่นเถิดหนอภราดาวิภาวัน
สายวส
2557
10
0
หน้าส่วนตัว
