ปริญญา อินทร์อุดม
ความรู้สึกเหนื่อยหน่ายคล้ายเบื่อเบื่อเหมือนฟืนไฟไม่เหลือเพื่อคิดเขียนจนวันนี้หรี่ซากว่าเปลวเทียนใจเคยอยากพากเพียรแปลงเปลี่ยนไปความรู้สึกเต็มที่กระปรี้กระเปร่าอย่างก่อนเก่าเรามีอยู่ที่ไหนอ่อนเรี่ยวแรงแล้งหวังกำลังใจเป็นอะไรกันหนอ ?...ท้อแท้จังเพียงรู้สึกขาดคนสนใจห่วงไม่เหมือนช่วงไฟแรงแห่งความหลังแรงใจลดถดถอยด้อยพลังสิ้นแรงกายหงายหลัง...ยังที่นอนใจไม่พร้อมยอมลุกปลุกไม่ขึ้นทำหน้ามึนขึ้นเสียงเขียวว่า...เดี๋ยวก่อนความฝันเคยสวยนักชักปอนปอนจะเขียนกลอนให้พริ้งด้วยสิ่งใดกำลังใจไยหายเหมือนตายจากจึงเงียบมากยากเย็นเป็นไฉนหรือเล่นแง่แค่ลวงให้ห่วงใยหรือหัวใจเจตนาเลิกราจริงปล่อยให้เราเหี่ยวแห้งเรี่ยวแรงหายรอ
1615
21
8
หน้าส่วนตัว
