๏ “มาตาปิตุ”แม้น .... เหมือนพรหมเฉก“บุรพเทวะ”สม .... เช่นผู้”คุรุ” แรกอุดม .... โดยศาสตร์ ปฐมเนอ“อาหุเนยโย”รู้ .... เลิศล้วนอรหันต์ ๚ะ๛ ๏ อัน"มาตาปิตุ”ควรคู่ตั้งดำรงค์รั้งร่มไม้โพธิ์ไทรเสมือนยกเทินสูงเยี่ยงเด่นกว่าเพ็ญเดือนคือเครื่องเตือนเยือนย้ำกตัญญู ๏ เทียบบิดรมารดามีค่าดุจ-พรหมวิหารพิสุทธิ์-สี่แด่สูเมตตาก่อการุณค้ำจุนชูมุทิตารู้อยู่อุเบกขาย้ำ ๏ คือเทวะผู้สรรคอยคั่นชี้ปกป้องภัยพ่ายหนีตีกระหน่ำถนอมเนื้อเชื้อชอบมิบอบช้ำรักเกินใครกล่าวคำนำเทียบเคียง ๏ คือปฐมบรมครูผู้เริ่มสอน-เกลาปัญญากล้าก่อนจะคลอนเกี่ยงวางวิถีบาทเอนไม่เบนเอียงให้รู้หลบทบเบี่ยงเลี่ยงอบาย ๏ คืออรหันต์บุคคลยึ