เรไร
มองรอยเท้า ตามทาง เยื้องย่างมา
ผ่านเวลา ปวดร้าว ในคราวก่อน
ประสบการณ์ ทุกข์ใจ ไม่สังวร
อุทาหรณ์ จากหนหลัง ยังมิวาย
หลายปีก่อน เดือดร้อน ทุกหย่อมหญ้า
ด้วยราคา ค่าเงิน นั้นหดหาย
ทั้งเศรษฐี ก็ยากจน ล้มละลาย
ฆ่าตัวตาย เป็นเบือ ด้วยเหลือทน
จึงเลือกนาย หมายว่า จะมาช่วย
หวังร่ำรวย โลภมาก อีกสักหน
แต่ก็ยัง ตกเป็นทาส ช่างมืดมน
ความยากจน ยังติด สนิทใน
แล้วมองไป ข้างหน้า ล้าเหลือเกิน
หนทางเดิน อนาคต ดูสดใส
แต่มันเงียบ เหลือนั่น ฉันหวั่นใจ
มีอะไร รออยู่ มิรู้เลย
จะย่ำเท้า ไม่ก้าวไป ก็ใช่ที่
ไม่รู้ไม่ชี้ ทำมึน ยืนเฉยเฉย
ปล่อยให้ไป ตามกระแส ก็ไม่เคย
ใจมันเลย ห่วงหน้า พะว้าพะวง
1110
8
0
หน้าส่วนตัว
