คน ที่รักภักดีมีเพียงเธอ เดียว ฤทัยให้เพ้อละเมอหา ที่ คะนึงหวานซึ้งตรึงอุรา คิด ถึงมาช้านานผ่านห้วงใจ ถึง จะไกลแสนไกลใจมิหวั่น ที่ คะนึงทุกวันมั่นสดใส รัก เสมือนเพื่อนชิดมิตรฤทัย เธอ แนบไว้ในใจนั้นแน่นอน เป็น สวรรค์ลิขิตชีวิตรัก ดัง ศรปักภักดีมิถ่ายถอน ดวง ฤดีมีแท้แต่บังอร ใจ อาทรยอมรับนับห่วงเธอ เธอ นั้นคือแสงทองส่องกลางใจ ไม่ มีใครแทนค่าว่าเสมอ มา ใกล้ชิดสนิทมั่นวันพบเจอ ด้วย คิดถึงซึ่งเธออย่างรักจริง เหตุ การณ์ผ่านนานไปใจยิ่งรัก ใด ใดหนักผลักไสไร้สู่สิง จะ ถนอมกล่อมภักดิ์จัก
1550
4
0
หน้าส่วนตัว
