โคนต้นไม้ใต้นั้นฉันมองเห็น เจ้ากระเล็นเร้นซ่อนรีบซอนสู่ เหมือนกระรอกหลอกเราเฝ้าแลดู ตรงปลายหูพู่สั้นขนนั้นเกรียน หลังลายล้ำดำขาวขีดยาวเด่น รวมเก้าเส้นเน้นขาวสกาวเลี่ยน ข้างน้ำตาลซ่านเทาแซมเคล้าเนียน หางผิดเพี้ยนเตียนตัดตวัดมา ท่องทั่วถิ่นกินผลเกลื่อนกล่นสิ้น หล่นเปื้อนดินกินได้ไม่ถือสา สองเท้าหน้าคว้าจับกระชับมา แก้มหนวดหนาตาพองหน้ายองใย ช่างเป็นสุขสนุกจริงสิงที่นี่ กินอยู่ดีมีป่าให้อาศัย ไม่ถูกขังนั่งปลงในกรงใคร ฉันสุขใจได้เห็นเป็นรางวัล
345
1
0
หน้าส่วนตัว
