คนบางบอน
เมื่อต้องเอ่ย คำว่า ขอลาก่อน
ฉันแอบซ่อน น้ำตาไว้ มิให้เห็น
ไม่อยากจาก จำจาก พรากลำเค็ญ
ความจำเป็น ทำให้ ต้องไกลกัน
จากคนซึ่ง แปลกหน้า มาที่นี่
สร้างชีวี หล่อหลอม พร้อมเพื่อนขวัญ
มีสุขบ้าง ทุกข์บ้าง อย่างครบครัน
คือภาพฝัน วันวาน ที่ผ่านมา
วันนี้คน คุ้นหน้า ต้องลาเพื่อน
กี่ปี่เดือน จะเคลื่อนคล้อย ลอยมาหา
ขอสัมพันธ์ อย่าพราก อย่าจากลา
เราอยู่ฟ้า เดียวกัน นะขวัญใจ
วาสนา อาภัพ มากกับเพื่อน
มันไม่เหมือน เมื่อครั้ง ที่หวังไว้
ความลำบาก ยากเข็ญ ที่เป็นไป
คือเหตุให้ ชีวิต เปลี่ยนทิศทาง
จากเพื่อนไป ใช่ลาร้าง หรือห่างเห
คงมีเว- ลามา หาเพื่อนบ้าง
ไกลแต่ตัว หัวใจ รักไม่จาง
ทุกทุก
1565
3
0
หน้าส่วนตัว
