นาฬิกาหัดเดิน
ผ่านที่เก่าในวันก่อน
คล้ายๆเห็นเป็นภาพซ้อน เคลื่อนไหว
มีผู้หญิงคนหนึ่งหลบมุมอยู่ไกลๆ
เพื่อแลกกับรอยยิ้มสดใสของชายผู้เป็นความหมายในใจเธอ
เนิ่นนานเธอก็ยังอยู่
คอยจะเฝ้าดู เขาคนนั้นเสมอ
เขาอยู่ที่ไหน ไม่ใกล้ไม่ไกลจะเห็นเธอ
แอบๆมอง แล้วเก็บไปเพ้อ อยู่ทั้งวัน
ดูดู ก็น่าสงสาร
คนที่ใจต้องการ ของหญิงคนนั้น
มีคนข้างๆที่ดูก็รู้ว่ารักกัน
ทำให้เธอต้องเศร้าจนไม่เป็นอันทำอะไร
ชายหนุ่มที่เธอรักตลอดมา
เมื่อพบก็ยังยิ้มให้ช้าๆ อย่างสดใส
คุยในฐานะเพื่อนเหมือนไม่รู้อะไร
ห่างเหินจนเธอต้องกลับไปร้องไห้อยู่หลายคืน
ภาพเก่าๆ ยังแจ่มชัด
เห