ที่จริงฉันเป็นคนอย่างไรกันนี่ เหมือนคนดีมีรอยยิ้มให้คำปรึกษา ปลิ้นปล้อนโกหกเห็นๆกันกับตา มีวาจาไหลลื่นไร้หัวใจ ฉ้อฉลบงการวางแผน เที่ยวแล่นเสนอหน้าไปไหนๆ ปากพูดทั้งที่รู้อยู่กับใจ ชักใยเงื่อนงำอำพราง เล่นตลกกับจิตใจคน หนีไม่พ้นคงต้องโดนเองซะบ้าง ริอาจเป็นแม่ชักเข้านำทาง เราช่างเป็นคนไร้หัวใจ มีความลับมากมายอยากเฉลย เรื่องที่เคยเป็นมาแต่หนไหน น้ำท่วมปากล้นออกตามาจากใจ ผิดแค่ไหนใจเพิ่งรู้อยู่กับตัว จนมาถึงวันนี้ วันที่เค้าเจ็บช้ำทั้ง 2 ฝ่าย รู้เช่นเห็นช้ำแทบวางวาย มันสายเกินไปจะแก้ตัว
890
2
0
หน้าส่วนตัว
