ป๋อง สหายปุถุชน
จวนพลบค่ำเมฆดำฟ้าสว่าง
กลับเลือนลางแสงจางลับเลือนหาย
ลมโชยพัดโอบผิวสะท้านกาย
ดาวเรียงรายลอยเด่นเห็นแสงเดือน
ช่างเงียบเหงาค่ำคืนที่เหน็บหนาว
นั่งนับดาวลมหนาวกับผองเพื่อน
พูดคุยไปเรื่องเก่าๆคอยย้ำเตือน
เปรียบเสมือนย้อนเวลาน่าจดจำ
ยินเสียงกล่อมเพื่อชีวิตยังติดหู
เพลงพี่ปูคาราวานขับขานนำ
ก่อสุมไฟอบอุ่นไอแต่หัวค่ำ
เล่าเรื่องขำพูดคุยไปให้หนาวเย็น
บางคนเล่าความหลังครั้งทุกข์ยาก
เคยลำบากยากจนทนทุกข์เข็ญ
ครั้งอดหิวเหนื่อยล้าให้ลำเค็ญ
ยามเช้าเห็นแสงตะวันสาดส่องมา
มองเห็นทางของเพื่อนแต่ละคน
ต้องอดทนลำบากแรงอ่อนล้า
2527
1
0
หน้าส่วนตัว
