ฟ้าสีหม่นเมฆหมองลอยฟ่องฟ้า แว่วเสียงครืนครื้นมาเสียงฟ้าแว่ว แนวพุ่มพฤกษ์พัดไหวลมไล่แนว ตาเห็นฟ้าเลือนแล้วเพราะน้ำตา แปลกหนอใจเมื่อได้โศกโลกผิดแปลก ฟ้าพลันแยกสีไปไร้สีฟ้า พาใจไร้หลักเกาะเพราะลมพา รินน้ำตาแทนฝนล้นหลั่งริน น้ำตานองร้องไห้กลายสายน้ำ สิ้นชีพซ้ำร้องใหม่ไม่จบสิ้น ชินกับทุกข์หลากมาจนชาชิน กลายเป็นสินธุ์มหาสมุทรสุดกลับกลาย วัฏฏะกรรมร้อยวงเป็นกงวัฏ สายสัมผัสหลอกลวงเป็นบ่วงสาย วายวุ่นกับกิเลสจนวางวาย ภพมากมายเวียนไปไม่ไร้ภพ
846
10
0
หน้าส่วนตัว
