เบรฟฮาร์ท
โปรดอย่ามอง ฉันเป็น เช่นขยะ
ที่พบปะ ริมทาง หว่างวิถี
เมื่อสิ้นรส หมดรัก แหละภักดี
ก็ไม่มี เยื่อใย เลิกใฝ่ปอง
แล้วทอดทิ้ง ฉันไป เพราะไร้ค่า
ให้เกือบบ้า ด้วยวิตก อกกลัดหนอง
ไม่เคยคิด จะมา น้ำตานอง
รักเป็นรอง บ่อนเขา น่าเศร้าใจ
เธอคงไร้ ดวงจิต พิสวาท
ด้วยดื่นดาษ ความรัก จึงผลักไส
ทิ้งฉันสู่ ห้วงเหว แหลกเหลวไป
ระทมใน หลุมช้ำ กับน้ำตา
จะหลอกหลอน ฉันเท่าไหร่ หนอใคร่รู้
ช่างมากชู้ ชิดเชย เสน่หา
รักคนโน้น ทิ้งคนนั้น กันเรื่อยมา
อยากรู้ว่า เมื่อไหร่ ใจจักพอ
ขอจากกัน แค่นี้ จะดีกว่า
เธอสิ้นค่า จากใจ ไปแล้วหนอ
อย่ามาเฝ้า วนเวียน เพียรอ้อวอ
จงเลิกตอ แยฉัน นั้นเสียที
1710
29
0
หน้าส่วนตัว
