เอาความหลัง ฝังไว้ ที่ในอก เหินระหก หอบช้ำ ย่ำเท้าหนี อยากจะฝืน กลืนเก็บ เจ็บเคยมี ติดอยู่ที่ ลี้ไกล กลับไม่พ้น .. เหมือนยิ่งก้าว ยิ่งร้าว หนาวลึกล้ำ ใจระส่ำ ย้ำติด คิดสับสน เดินจากไกล ไฉนกลาย คล้ายเดินวน ทุกข์ระคน บ่นหา ว่าอาวรณ์ จำต้องค่อย ถอยกลับ แม้คับจิต ด้วยชีวิต คิดไป ไม่อาจถอน เมื่อฝังใจ ไยฝืน กลืนร้าวรอน จะหนาวร้อน ตอนไหน ไม่ง่ายลืม ..................................