ถึงตัวชั่วแสนเลวก็ยังรัก ไม่หักจิตคิดถึงพิลาศหา ยังหวงห่วงจนสิ้นแม้ชะตา แต่ร้างลาหากเป็นไม่เข้ากัน เหนือว่าดีอีกคนอยากไปใต้ เจ็บปวดใจไหมใครฝืนใจนั่น หมื่นที่ง้อนแสนที่ง้อหรือสำคัญ ตัวฉันนั้นคงไม่มีดีไม่พอ เหนื่อนน่ะเหนื่อยเรื่อยเฉี่อยบางที่เห็น ช่างยากเย็นเข้าใส่อะไรหน่อ ไม่ได้โทษว่าใครเป็นคนก่อ อย่าตัดพ้อทำตนจนเกินงาม อะไรหรือคือเหตุให้รักฉัน อะไรฝันอยากให้คิดที่ถาม จะพารุ่งพาร่วงฉันเดินตาม ที่เห็นถามจงตอบมาคนดี หากเรารักกันต่อไม่ได้ ก็ไม่สาย