น้ำค้างพรม ลมพลิ้ว ใจหวิวหวั่นเร่งตะวัน ขับดารา เพื่อฟ้าสางจะรับขวัญ คนไกล รักไม่จางฟังแล้วช่าง ชุ่มจิต ผิดกับเรา ก็กี่ร้อน กี่หนาว ที่ร้าวรวดความเจ็บปวด เกาะกมล เป็นคนเหงาแม้มิท้อ รอเวลา รักษาเอาดูเหมือนเศร้า ผิดหวัง มันฝังใจ แม้อรุณ จะรุ่ง วันพรุ่งนี้คงมิมี คนกลบ ลบหม่นให้หวังเพียงเศษ นิดเดียว เสี้ยวฤทัยจะมีใคร รับขวัญ ให้ฉันฤๅ
1354
5
2
หน้าส่วนตัว
